En Sert Kışımda Karşıma Çıktın

En Sert Kışımda Karşıma Çıktın Şiiri

En sert kışımda karşıma çıktın
Kapımın önü kardan açılmazken
Kar fırtınaları bedenime üflerken
Ellerim tam da soğuktan düşerken

Sularım donup akmaz olmuşken
Camlarımdan dışarıyı göremezken
Öyle büyük bir ateşle geldin ki
Yerde o kardan eser kalmadı

Her yer birden rengarek boyandı
Fırtınalardan hiç haber yok gayrı
Şimdi yerini alan kuş cıvıltıları
Ya ellerim onlar ayrı bir ısındı

Sağ elinle sol elinin arasında
Suya da ihtiyacım kalmadı
Artık her yer sonsuzluk pınarı
Ruhum aşkınla apayrı yandı

Bitmez bir ateş her yanımı sardı
Cam çerçeve ihtiyacım kalmadı
Gönül bağına salıverdim kendimi
Toplamaya gücüm kalmadı